Hałas i wibracje w stomatologii

Ucho ludzkie odbiera dźwięki w zakresie częstotli­wości od 16 Hz do 20 000 Hz (jest to jednak w pewnym stopniu cecha indywidualna). Jeżeli częstotliwość dźwię­ków jest niższa od 16 Hz, to mamy wtedy do czynienia z infradźwiękami (w literaturze przedmiotu wprowadza się pojęcie „hałasu niskoczęstotliwościowego”, którego górny poziom to 250 Hz). Jeżeli częstotliwość dźwięku jest wyższa od 20 000 Hz, to mamy do czynienia z ultra­dźwiękami. Człowiek odbiera narządem słuchu dźwięki średnio od 0 do około 120 dB.

Powyżej 120 dB (przy częstotliwości drgań źródła dźwięku 1000 Hz) występuje tzw. próg bólu. Człowiek nie rozróżnia wtedy dźwięków, czuje tylko ból głowy. W celu oceny narażenia pracownika na hałas w środowi­sku pracy oznacza się następujące wielkości: równoważ­ny poziom dźwięku A; maksymalny poziom dźwięku A;szczytowy poziom dźwięku C.

Równoważny poziom dźwięku A jest średnią wartoś­cią poziomu dźwięku A o zmiennej wartości ciśnienia akustycznego, odpowiadającą reakcji narządu słuchu narażonego na działanie hałasu o stałym poziomie, w ta­kim samym czasie (równoważny poziom dźwięku A jest to taki poziom dźwięku o charakterystyce A, który, dzia­łając przez taki sam czas jak hałas o zmiennym poziomie ciśnienia akustycznego, niesie ze sobą taką samą energię i takie samo ryzyko uszkodzenia słuchu).

Maksymalny poziom dźwięku A jest maksymalną wartością skuteczną poziomu dźwięku A, występującą w czasie obserwacji.

Szczytowy poziom dźwięku C jest maksymalną war­tością chwilową poziomu dźwięku C, jaką mierzony pa­rametr osiąga w czasie obserwacji.

Dopuszczalne wartości hałasu ze względu na ochro­nę słuchu (dla osób dorosłych) obowiązujące w naszym kraju są następujące: