Leczenie periimplantitis za pomocą lasera erbowo-jagowego

Odwarstwiono płat śluzówkowo-okostnowy pełnej grubości tą samą szafirową końcówką, przy mocy i częstotliwości wiązki, odpowiednio 200 mj i 35 Hz (fot. 3).

Po odwarstwieniu płata widoczne były zapalnie zmieniona tkanka ziarninowa i zanik wyrostka zębodołowego. Po uwidocznieniu pola zabiegowego usunięto zapalnie zmienioną ziarninę. Użyto do tego celu niebieskiej, cylindrycznej końcówki szafirowej o rozmiarze 1,3 x 14 mm. Moc wiązki ustawiono na 400 mj i 17 Hz (fot. 4).

Kolejnym, najważniejszym etapem zabiegu była dekontaminacja powierzchni wszczepu. Należy dokładnie oczyścić powierzchnie pomiędzy zwojami implantu – zarówno po stronie przedsionkowej, językowej, mezjalnej, jak i dystalnej. W tym celu użyto końcówki o rozmiarze 1,3 x 17 mm (150 mj, 45 Hz) (fot. 5). Kość do przeszczepu pobrano w okolicy lewej kresy skośnej zewnętrznej za pomocą końcówki piezoelektrycznej o kształcie czterozębnej piły (fot. 6). Przed zabiegiem pobrano od pacjentki krew żylną w ilości 18 ml i po odwirowaniu z prędkością 2700 obr./min przez 12 minut otrzymano bogatopłytkową fibrynę (fot. 7). Augmentat wykonano poprzez zmieszanie materiału alloplastycznego Cerasorb 500-1000 μm z krwią z ubytku oraz kością autogenną i PRF (fot. 8).

Po przygotowaniu miejsca biorczego umieszczono przeszczep wokół implantów oraz założono błonę zaporową Jasona o wielkości 2 x 3 cm i czasie resorpcji 3-6 miesięcy, która zapewnia dobrą izolację przeszczepu od tkanek miękkich (fot. 9). Ranę zamknięto szwami nieresorbowalnymi Dafilon i wykonano zdjęcie kontrolne (fot. 10, 11).

Dyskusja

Implantologia jest obecnie bardzo silnie rozwijającą się dziedziną chirurgii stomatologicznej. Problemu nie stanowi samo przyjęcie się ...