Metody zwalczania bólu w stomatologii dziecięcej – przegląd piśmiennictwa

Metody postępowania z dzieckiem w gabinecie stoma­tologicznym dzielimy na niefarmakologiczne i farmakolo­giczne (premedykacja, podtlenek azotu, sedacja, znieczu­lenie ogólne). Wśród pierwszej grupy wyróżniamy metody oparte na komunikacji werbalnej i niewerbalnej, których zadaniem jest eliminacja niewłaściwego zachowania dzie­cka, zwane inaczej metodami behawioralnymi (1, 2). Re­dukują one lęk i wrażliwość na ból, modyfikują i kształtują zachowanie dziecka. Należą do nich między innymi: me­toda tell-show-do, systemowa desensytyzacja, odwraca­nie uwagi, naśladownictwo (modelowanie), pozytywne wzmocnienie, humor czy kształtowanie zachowania (3).

Najczęstszą obawą kojarzącą się z gabinetem sto­matologicznym jest przewidywany lub odczuwany ból w czasie leczenia, dlatego tak istotne jest skuteczne znieczulenie przeprowadzone w sposób jak najbardziej atraumatyczny (2). Jest to szczególnie istotny problem w stomatologii wieku rozwojowego. Niniejsza praca o charakterze poglądowym przedstawia szeroki wa­chlarz stosowanych współcześnie metod znieczulenia z uwzględnieniem ich wad, zalet oraz ograniczeń (3).

Znieczulenie powierzchowne

Najczęściej znieczulenie to jest polecane w celu zmini­malizowania dolegliwości bólowych związanych z wkłu­ciem igły przed znieczuleniem miejscowym. Warto jed­nak pamiętać, że znajduje również zastosowanie podczas ekstrakcji znacznie rozchwianych zębów mlecznych oraz przy nacięciu ropnia podśluzówkowego. Środek znie­czulający nanosimy na osuszoną błonę śluzową i pozo­stawiamy na ok. 1-2 min. Najczęściej stosujemy ligno­kainę w żelu lub sprayu. Bardzo popularny jest równieżkrem EMLA, który oprócz lignokainy zawiera również prylokainę (3). Czas utrzymania się znieczulenia 2-proc. lignokainą wynosi ok. 3-6 min (4). Znieczulenie miejsco­we może być...