Niekorzystnie umiejscowione oraz zatrzymane trzecie zęby trzonowe w planowaniu leczenia ortodontycznego

Elementy oceny badania radiologicznego w przypadku zęba zatrzymanego to: precyzyjne określenie położenia zęba zatrzymanego w trzech płaszczyznach, ocena morfologii, pomiar szerokości mieszka zęba, ocena stosunku zębów zatrzymanych do zębów sąsiednich, w tym resorpcji zewnętrznej i struktur anatomicznych (zatoka szczękowa, jama nosowa, kanał nosowo-podniebienny, kanał żuchwy, blaszki zbite zewnętrzne kości), ocena stopnia rozwoju zęba zatrzymanego (metoda Demirjiana – ryc. 1-2, Willemsa, Nolli, Gustafsoan i Kocha, Haavikko, Liiequista i Lundberga, Mooreesa – ryc. 3) (3), diagnostyka przyczyn zatrzymania zęba, obecność przetrwałego zęba mlecznego, diagnostyka ankylozy zębów zatrzymanych.

Dla dolnych trzecich zębów trzonowych w retencji pionowej można wyliczyć tzw. wskaźnik przestrzeni zatrzonowcowej (WPZ): WPZ= X/Y, gdzie X – szerokość przestrzeni zatrzonowcowej, Y – maksymalna szerokość zęba trzonowego (1).

Klasyfikacja zatrzymanych dolnych zębów trzonowych trzecich wg Pella i Gregoryego jest pomocna w przewidywaniu stopnia trudności zabiegu chirurgicznego ich usuwania. Klasy od I do III wyróżnione są na podstawie stopnia pokrycia zęba trzonowego kością przedniego brzegu gałęzi żuchwy, zaś klasy od A do C określają stosunek zatrzymanego trzeciego zęba trzonowego do zębów sąsiednich:

• Klasa I – korona leży w całości do przodu od przedniego brzegu gałęzi żuchwy (fot. 10).
• Klasa II – ząb jest przemieszczony ku tyłowi i jego korona w połowie jest przykryta przez kość gałęzi żuchwy (fot. 2, 11).
• Klasa III – ząb leży w całości wewnątrz gałęzi żuchwy (fot. 12).
• Klasa A – powierzchnia zgryzowa zęba trzeciego trzonowego znajduje się na poziomie płaszczyzny zgryzu drugiego zęba trzonowego (fot. 13-14).
• Klasa B – powierzchnia zgryzowa trzeciego zęba trzonowego z...