Odbudowa wrodzonego braku siekacza bocznego za pomocą kompozytowego mostu adhezyjnego wzmacnianego włóknem szklanym – opis przypadku

Do wad mostów adhezyjnych wykonanych z materiałów kompozytowych wzmacnianych włóknami zaliczyć można stopniowe pogarszanie się ich właściwości w czasie użytkowania, prowadzące do ścierania się powierzchni materiału, uszkodzenia włókna wzmacniającego, przebarwienia, odcementowania od zębów filarowych lub wystąpienia próchnicy wtórnej. Jednak w wielu przypadkach możliwa jest naprawa w jamie ustnej pacjenta za pomocą materiałów złożonych lub sporządzenie nowego uzupełnienia, które dodatkowo charakteryzuje się niskim kosztem wykonania.

Opis przypadku

Pacjentka, lat 20, zgłosiła się w celu uzupełnienia braku lewego bocznego siekacza szczęki (ząb 22). Z wywiadu uzyskano informację o wrodzonym braku tego zęba związanym z rozszczepem wargi, wyrostka zębodołowego i podniebienia zaopatrzonym chirurgicznie w wieku dziecięcym. W badaniu wewnątrzustnym stwierdzono zamkniętą szczelinę rozszczepu z ubytkiem tkanek w miejscu brakującego bocznego siekacza oraz lukę o większej szerokości niż analogiczny ząb strony prawej. Zarówno zęby, jak i fragmenty kości po obu stronach rozszczepu nie wykazywały ruchomości. Na powierzchniach stycznych zębów graniczących z luką występowały wypełnienia. Razem z pacjentką omówiono opcje lecznicze. Podjęto decyzję o wykonaniu adhezyjnego mostu kompozytowego wzmocnionego włóknem szklanym. Miał on stanowić kompromis pomiędzy uzupełnieniem implantoprotetycznym, na które pacjentka nie zdecydowała się ze względów finansowych, a tradycyjnym mostem dwubrzeżnym, który z kolei wiązałby się z rozległą utratą tkanek twardych.

Kup prenumeratę czasopisma "TPS - Twój Przegląd Stomatologiczny" na dlaspecjalistow...