Dziecko w gabinecie stomatologicznym: pacjent niesamodzielny a rola opiekuna w procesie terapeutycznym – wybrane casusy i problemy formalnoprawne w ujęciu społecznym

Prowadzenie praktyki lekarskiej i lekarsko-dentystycznej wymaga nie tylko umiejętności związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych, prowadzeniem dokumentacji medycznej – czyli czynności stricte związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych na warunkach określonych przepisami prawa [1, 2, 3, 4, 5, 6], ale również innych przepisów związanych z prowadzeniem działalności usługowej, w tym z zakresu: prawa pracy [7], prawa budowlanego [8], prawa podatkowego [9], przepisów dotyczących ochrony środowiska [10]. Znajomość tych regulacji związana jest z kompetencjami twardymi. Istotne są również umiejętności tzw. miękkie, które ułatwiają komunikowanie się lekarza z opiekunem dziecka. Kompetencje twarde i miękkie powinny cechować obie strony biorące udział w działaniach interwencyjnych – zarówno lekarza, jak i opiekuna dziecka – w celu osiągania optymalnych warunków współpracy w procesie terapeutycznym, podejmowanym u małoletniego. Niemniej w obecnym stanie prawnym wyższego poziomu umiejętności społecznych oczekuje się od profesjonalisty.

Warunki udzielania świadczeń zdrowotnych są ściśle regulowane przepisami prawa: Ustawą o zawodach lekarza i lekarza dentysty (UoZL) [2], Ustawą o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (UoPP) [3], Ustawą o działalności leczniczej (UoDL) [5], Ustawą o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (UoRL) [6], oraz szeregiem innych regulacji niezwiązanych bezpośrednio z udzielniem świadczeń medycznych [7, 8, 9, 10].

Wiedza z zakresu prawa medycznego sprawia, że praca lekarza staje się wolna od zagrożeń prawnych, tym samym spokojniejsza, bardziej satysfakcjonująca oraz redukująca czynniki wypalenia zawodowego [11], dotykającego w szczególności zawodów społecznych, związanych z pomaganiem innym [12]. Stres, przemęczenie,praca zmianowa, dylematy etyczne, b...