Prace kombinowane: prawidłowe procedury przy projektowaniu i wykonaniu prac protetycznych typu overdenture. Systematyka attachmentów i elementów frezowanych

Szósty krok to przymiarka struktury me­talowej koron na oszlifowanych zębach. Jeśli korony są szczelne, struktura wraca do licowania, jeśli natomiast np. na skutek noszenia nieodpowiednio dociętych koron ochronnych (za długich) dziąsło się obsunę­ło, to należy pobrać wycisk alginatowy, aby na jego podstawie doświadczony technik rozwiązał problem.

Siódmy krok stanowią miara koron z na­paloną ceramiką i pobranie wycisku pod wykonanie protezy szkieletowej. Wycisk ten powinien być pobrany masą alginatową, a jedyną bezpieczną alternatywą dla algina­tu jest pobranie wycisku pod szkielet rzad­kim silikonem, ale wyłącznie na sztywnej łyżce indywidualnej. Odpowiednią sztyw­ność takiej łyżki gwarantują materiały światłoutwardzalne dedykowane łyżkom indywidualnym. W trakcie tej samej wizy­ty pacjenta w gabinecie należy ponownie na podstawie wzornika skontrolować zwar­cie, a zwłaszcza płaszczyznę protetyczną, ponieważ przy brakach skrzydłowych nie trudno o błędne ustawienie zębów akrylo­wych, lekarz nie ustali poprawnie wy­maganej płaszczyzny zwarciowej.

Kolejnym, ósmym, krokiem jest przy­miarka zębów w wosku na metalowej strukturze szkieletu. Jeśli na tym etapie jest wszystko w porządku, to technik może za­mienić wosk na akryl i kończyć pracę kom­binowaną.

Jest jeszcze jeden krok, dziewiąty – ce­mentowanie gotowej pracy. Jest to w za­sadzie ostatnie zadanie lekarza, ale najbar­dziej stresujące. Na co szczególnie należy zwrócić uwagę? Na początku należy zało­żyć całą pracę protetyczną na oczyszczone kikuty zębów i skontrolować zwarcie. Jeśli nie jest idealne, to należy użyć kalki w pasku i zeszlifować drobne przeszkody okluzyjne. Jeśli już zgryz jest „tip-top”, przechodzimy do cementowania. Pracę kombinowaną ce­mentujemy w całości, czyli szkielet ma być wpięty w attachmenty (fot. 8).