W pełni cyfrowy przepływ pracy dla natychmiastowej protezy stałej pełnego łuku zębowego. Rehabilitacja z obciążeniem za pomocą systemu OT Bridge: opis przypadku

Wytwarzanie modeli gipsowych lub modeli drukowanych w 3D jest podatne na błędy z powodu ekspansji gipsów lub kurczenia się żywicy, które mogą przesuwać analogi implantów. Nawet wyciski, zarówno konwencjonalne, jak i cyfrowe, są obarczone pewnym stopniem nieścisłości z powodu zniekształceń materiału lub dokładności skanowania (13, 14).

Dlatego w pełni cyfrowy przepływ pracy mógłby być przydatny w celu zmniejszenia liczby etapów klinicznych i użytych materiałów wraz z powiązanymi z nimi nieścisłościami. Zaczynając od cyfrowego planowania protetycznego i implantologicznego, klinicyści mogą mieć możliwość zwiększenia przewidywalności rehabilitacji protetycznej, zmniejszając związane z tym niedogodności analogowego lub hybrydowego przepływu pracy. Ponadto zastosowanie elementów protetycznych z pewną tolerancją w połączeniu z implantami jest niezbędne do zagwarantowania bierności dopasowania konstrukcji uzupełnienia. Obecnie najczęściej stosowane rozwiązanie w celu sztywnego łączenia implantów z protezą jest reprezentowane przez wieloczęściowy łącznik (M.U.A.), który ma funkcję zmiany połączenia implantu z sześciokąta wewnętrznego na zewnętrzny (15). Kiedy sytuacja wymaga skorygowania osi wprowadzonych w kość implantów, konieczne są kątowane M.U.A. (16). W ten sposób połączenie między protezą i implantami zapewniają jedynie śruby protetyczne (17), w których nie można dopuścić do jakichkolwiek rozbieżności ze względu na sztywne połączenie układu śrubowego. W ciągu ostatnich kilku lat kolejny system o nazwie OT Bridge^® (Rhein 83 srl, Bolonia, Włochy) został wprowadzony na rynek jako alternatywa dla M.U.A. (18).

Sprawdź inne artykuły z kategorii CHIRURGIA I IMPLANTOLOGIA.