Specyfika zachowawczego leczenia zębów mlecznych – trudności, techniki postępowania z trudnym pacjentem w wieku rozwojowym i zalecane materiały odtwórcze

Metoda komunikacji werbalnej jest wskazana zarówno u dzieci współpracujących, jak i trudnych. Polega na nawiązaniu relacji z dzieckiem, co pozwoli na przeprowadzenie koniecznego zabiegu. Ważne jest posługiwanie się słownictwem dostosowanym do wieku dziecka. W przypadku małych dzieci zaleca się używanie eufemizmów określających podstawowy sprzęt stomatologiczny, gdzie ślinociąg to odkurzacz, a dmuchawka – wiatraczek. Należy wydawać jasne komunikaty, niezbyt głośno ani zbyt cicho, zwracając uwagę na utrudnienia w komunikacji, np. zaburzenia słuchu.

Metoda komunikacji niewerbalnej najczęściej stosowana jest wraz z innymi technikami w celu zwiększenia ich efektywności. Polega na przyjęciu odpowiedniej postawy, ekspresji twarzy, mimiki i mowy ciała podczas komunikacji z pacjentem.

Metoda „powiedz-pokaż-zrób” jest najczęściej stosowaną techniką kształtowania zachowania. Można ją stosować u wszystkich pacjentów. Polega na:

• wytłumaczeniu małemu pacjentowi przebiegu zabiegu, używając słownictwa dostosowanego do wieku dziecka (powiedz),
• demonstracji wizualnej, dotykowej i słuchowej (pokaż),
• wykonaniu procedury, nie odbiegając od uprzednio przedstawionych założeń (zrób).

Pozytywne wzmocnienie polega na nagradzaniu pożądanych zachowań z jednoczesnym ignorowaniem zachowań niepożądanych. Wyróżniamy wzmocnienie socjalne obejmujące pochwałę pacjenta i demonstrację uzyskanego efektu rodzicom oraz wzmocnienie niesocjalne, w przypadku którego pacjent otrzymuje nagrodę rzeczową po wykonaniu zabiegu bez jej wcześniejszej obietnicy.

Metoda kontroli głosem polega na zmianie tempa, tonacji wypowiedzi i natężenia głosu w celu uzyskania uwagi dziecka. Stosuje się nakazy – głośne i siln...