Toksyczność fluoru

Ostre zatrucia fluorem zdarzają się bardzo rzadko, aczkolwiek mogą mieć efekt śmiertelny. Ostra toksyczność fluorkowa występuje zwykle z powodu przypadkowego spożycia roztworu fluoru lub soli fluorkowych błędnie postrzeganych jako roztwór cukru lub jaja w proszku. Objawy są zależne od rodzaju i natury chemicznej połkniętego środka, wieku pacjenta oraz czasu spożycia. Na przykład NaF jest bardziej toksyczny od CaF₂, ponieważ szybciej się rozpuszcza i uwalnia więcej fluoru. Dawka toksyczna to 5-8 mg/kg masy ciała (4). W przypadku ostrego zatrucia fluorem obserwuje się występowanie pojedynczych objawów lub ich kombinacji. Należą do nich: nudności, wymioty z możliwą domieszką krwi, bóle brzucha, biegunka, osłabienie, hipokalcemia. Objawy te skutkują uogólnioną lub zlokalizowaną tężyczką mięśniową, zwłaszcza dłoni i stóp. Ponadto toksyczna ilość fluoru może wywołać: hipotensję, skurcz oskrzeli, rozszerzenie źrenic, hiperkaliemię, zaburzenia rytmu i akcji serca. Utrata płynów ustrojowych przyczynia się do: zachwiania równowagi elektrolitowej, wstrząsu hipowolemicznego i obniżonego ciśnienia krwi. Ostre zatrucie fluorem może indukować u niektórych wielomocz podobny do moczówki prostej, który czasami utrzymuje się dniami, a nawet miesiącami. W kilku przypadkach ostra poliuryczna niewydolność nerek zakończyła się śmiertelnie. Może rozwinąć się również postępująca mieszana kwasica metaboliczna i oddechowa, która wynika z niewydolności nerek i układu oddechowego, co wiąże się z drgawkami, śpiączką, a następnie śmiercią pacjenta (3-5).

Przewlekłe zatrucie fluorem jest częstsze od postaci ostrej. Występuje, gdy podaż fluoru wynosi powyżej 5 mg dziennie. Efekty zależą od: czasu przyjmowania toksycznej dawki, sposobu odżywiania, stanu nerek oraz interakcji z innymi substancjami. Najczęstsze objawy przewlekłego zatrucia to: zmiany w kościach i zębach, wychudzenie, utrata elastyczności skór...