Uzupełnienia protetyczne w świetle aktualnego prawa

Bezwzględnie ważnym aspektem jest określenie terminów, w których mogą być dochodzone uprawnienia kupującego z tytułu rękojmi. I tak sprzedawca ponosi odpowiedzialność za wady rzeczy, jeżeli wada fizyczna ujawniła się przed upływem 2 lat od wydania rzeczy kupującemu.

Od terminu przewidzianego na dochodzenie roszczeń (2 lata) z tytułu rękojmi należy odróżnić termin przedawnienia roszczenia o usunięcie wady lub wymiany rzeczy na wolną od wad, który wynosi rok, i jest liczony od dnia stwierdzenia wady.

Punktem wyznaczającym rozpoczęcie biegu terminu jest chwila wydania rzeczy, co prawidłowo koreluje z zasadą, że dopiero od tej chwili kupujący może realizować swoje uprawnienia z tytułu rękojmi za wady fizyczne rzeczy.

W praktyce ostateczną granicę bezpieczeństwa sprzedawcy będzie jednak wyznaczał nie tylko upływ dwuletniego terminu na dochodzenie praw pacjenta, ale przede wszystkim termin wygaśnięcia (przedawnienia) uprawnień z tytułu rękojmi, liczony od dnia stwierdzenia wady. Jeżeli zatem wada rzeczy została stwierdzona w najpóźniejszym możliwym terminie, czyli w ostatnim dniu terminu 2 lat, lekarz może się czuć w pełni uwolniony od ryzyka związanego z wadą fizyczną rzeczy, jeżeli w ciągu 3 lat od wydania rzeczy nie otrzymał oświadczenia kupującego o odstąpieniu od umowy albo o obniżeniu ceny i w tych terminach nie zostało wytoczone powództwo o wymianę rzeczy na wolną od wad albo o usunięcie wady. Wygaśnięcie odpowiedzialności oznacza, że w razie późniejszego stwierdzenia wady kupujący nie będzie mógł, co do zasady (wyjątek – art. 568 § 6 – zatajenie wady przez sprzedawcę) wykonać żadnego uprawnienia z tytułu rękojmi.

Należy jednak pamiętać, że odpowiedzialność przyjmującego zamówienie jest wyłączona, jeżeli wada dzieła powstała z ...