Wirusowe zapalenie wątroby – pacjent z HAV, HBV, HCV, HDV i HEV w gabinecie stomatologicznym

Typy wirusowego zapalenia wątroby WZW

HAV

HAV jest enterowirusem, który ginie w temperaturze 100°C po 20 min. Szerzy się on drogą pokarmową i jest wydalany z kałem w ciągu 2-3 tygodni przed wystąpieniem i około 8 dni po wystąpieniu żółtaczki. Jako źródło zakażenia wskazuje się wodę (1). Wśród czynników ryzyka wymienia się także: bliski kontakt z osobą chorą, kontakt domowy lub zawodowy z dziećmi, które przebywają w przedszkolach i żłobkach oraz podróż do miejsca, gdzie HAV występuje endemicznie. Należą do nich także: spożywanie niektórych pokarmów, homoseksualizm mężczyzn, usuwanie odpadów komunalnych, nieczystości o charakterze płynnym oraz konserwacja urządzeń, które do tego służą (2).

Polska jest obecnie uznana za obszar niskiej endemiczności, a obecnie WZW typu A rozpoznaje się w naszej populacji u kilkudziesięciu osób w ciągu roku. Zapadalność wynosi 0,13/100 000 (2015 rok) (2).

Jedyną możliwością rozpoznania WZW typu A jest wykrycie w surowicy przeciwciał anty-HAV klasy IgM. W przebiegu tego zakażenia stosuje się jedynie leczenie objawowe, które ma na celu zapewnienie odpowiedniego nawodnienia i odżywienia pacjenta (2).

W zapobieganiu wymienia się metody nieswoiste (przestrzeganie zasad higieny) oraz metody swoiste (szczepienie i immunoprofilaktyka bierna) (2). Jego inaktywacja jest możliwa przez zastosowanie wody chlorowanej, formaliny i pod wpływem promieni nadfioletowych. Jest niewrażliwy na działanie eteru oraz kwasów.