Wpływ sił ortodontycznych na stan zębów leczonych endodontycznie

Do podobnych wniosków doszli Remington i wsp. (10). Spurrier zwrócił również uwagę na fakt braku zależności między płcią a intensywnością uszkodzeń w zębach leczonych endodontycznie. Podkreślił jednocześnie, że taka zależność występuje w badaniu zębów żywych – bardziej podatni na resorpcję korzeni są mężczyźni (2).

W 1996 r. Mah i wsp. jako kolejni badacze potwierdzili brak różnicy w tempie przesuwania zębów żywych i martwych (2, 7). W swoich badaniach na fretkach zwrócili uwagę na występowanie większej ilości lakun resorpcyjnych na powierzchniach bocznych korzeni zębów leczonych endodontycznie niż w zębach żywych. Zasugerowali teorię, że lakuny te mogą być związane bardziej z utratą żywotności i leczeniem kanałowym niż działaniem sił ortodontycznych. Sugestie te są zgodne z badaniami Mattisona i wsp. z 1984 r. (1, 6).

Obecnie w literaturze przeważa pogląd, że najmniej podatne na resorpcje są zęby wyleczone kanałowo zgodnie z zasadami nowoczesnej endodoncji – właściwie zdezynfekowane i „trójwymiarowo wypełnione” (11). Wynika to najprawdopodobniej z faktu braku przecieku koronowego i nieobecności bakterii, które przyczyniają się do powstania lokalnego stanu zapalnego i rozpoczęcia procesu resorpcji. Wedle badań bardzo duże znaczenie w zapobieganiu uszkodzeniom korzenia i przyzębia ma wodorotlenek wapnia, stosowany w trakcie leczenia endodontycznego jako wkładka dezynfekująca przed ostatecznym wypełnieniem kanału (9). Materiały na bazie wodorotlenku wapnia mają bowiem zdolność alkalizacji środowiska. Podnosząc pH otoczenia, neutralizują kwasy powstające w trakcie procesu zapalnego, towarzyszącego ortodontycznemu przesuwaniu zębów, oraz aktywują fosfatazę zasadową, biorącą udział w regeneracji kości (9). Jednocześnie należy ...