Wybrane techniki opracowywania zmian próchnicowych u dzieci – przegląd piśmiennictwa

Technika ART (Atraumatic Restorative Treatment) – atraumatyczne leczenie zachowawcze

Polega na opracowaniu ubytku narzędziami ręcznymi bez stosowania instrumentów rotacyjnych. Wykorzystuje się w tym celu głównie ostre wydrążacze, dłutka i motyczki. Pełny obrót narzędzia ręcznego odpowiada około trzem obrotom wiertła. Technikę tę można stosować w różnych typach ubytków. Jest bezbolesna, nie wymaga znieczulenia. Usuwa się tylko miękką, zdemineralizowaną tkankę. Osuszanie opracowanej zmiany odbywa się za pomocą kulki waty, a nie powietrzem. Ubytek wypełnia się zazwyczaj materiałem szkło-jonomerowym. Dzięki temu dochodzi do odcięcia pozostawionych drobnoutrojów od substratów energetycznych potrzebnych do ich rozwoju. Metoda ta jest najczęściej rozwiązaniem tymczasowym, do czasu uzyskania możliwości pełnej współpracy z pacjentem. Jest bardzo przydatna do stabilizacji procesu próchnicowego w jamie ustnej. Znakomicie sprawdza się u pacjentów niepełnosprawnych lub z dentofobią.

Czasowe wypełnienie lecznicze ITR (Interim Therapeutic Restoration)

Jest to dwuetapowe leczenie próchnicy. Polega ono na stopniowym usuwaniu zębiny próchnicowej z czasowym zaopatrzeniem ubytku, a wypełnienie ostateczne stosowane jest podczas kolejnej wizyty. Do zaopatrzenia czasowego stosuje się głównie cement szkło-jonomerowy i tlenek cynku z eugenolem. Ubytek opracowuje się za pomocą narzędzi ręcznych lub rotacyjnych na mikromotor. Technika ta zalecana jest w leczeniu próchnicy głębokiej, w przypadku dzieci niepozwalających na całkowite opracowanie ubytku lub jego ostateczne wypełnienie. Jest bardzo dobrym rozwiązaniem przy obecności licznych aktywnych ubytków próchnicowych.

Wypełnienie zapobiegawcze PRR (Pre...