Współczesne poglądy na wykorzystanie miniimplantów ortodontycznych jako filarów protetycznych

Kolejną grupą pacjentów, u których rehabilitacja na­rządu żucia w oparciu o miniimplanty wydaje się sku­teczna, są chorzy po urazach twarzoczaszki i nowotwo­rach jamy ustnej (9). Jak wykazała analiza retrospektywna w okresie pięciu lat 2514 miniimplantów umieszczonych u 531 pacjentów, w równym stopniu jako filary stałych, jak i ruchomych uzupełnień, ogólna przeżywalność wszczepów wyniosła 94,2%. Wyniki badaczy wskazu­ją na wysoką skuteczność miniimplantów jako filarów protetycznych (10, 11). Mogą być skuteczną alternatywą dla uzupełnień adhezyjnych, takich jak mosty Marylanda. Mikroimplanty są odporne na obciążenie siłami, głównie poziomymi, ciągłymi i o niskiej wartości. Jednak, jak wy­kazały badania, zwiększenie średnicy do 2 mm i długoś­ci śródkostnej do 11 mm zwiększa stabilność miniśrub, a skuteczność wynosi 95,4% w okresie pięcioletnim (12). Ten szczególny rodzaj implantów dentystycznych ce­chuje możliwość usunięcia po zakończonym leczeniu, gdyż nie wymagają one osteointegracji, a ich retencja jest wyłącznie mechaniczna (13). Mikrośruby usuwano w znieczuleniu miejscowym. Wykręcano je śrubokrętem dynamometrycznym. Po usunięciu mikrośruby wystę­powało niewielkie krwawienie. Rany goiły się w ciągu tygodnia, pozostawały niewielkie blizny (14). Wydaje się to szczególnie korzystne u pacjentów z chorobami podstawowymi, u których może wystąpić konieczność usunięcia uzupełnienia. Odbudowa braków zębowych w takich przypadkach w oparciu o miniimplanty jest alternatywą dla uzupełnień protetycznych ruchomych eliminującą jednocześnie ich niedoskonałości.

Podsumowanie

Miniimplanty wydają się skuteczną i alternatywną meto­dą leczenia, a czasami uzupełnieniem dla terapii z uży­ciem konwencjonalnych implantów. Oszczędzają one często pacjentowi procesu augmentacji, który jest cza­sochłonny. Dodatkowo umożliwiają pacjentom z ogra­niczen...