Wykorzystanie ultrasonografii w lokalizacji i usunięciu metalicznego ciała obcego policzka – opis przypadku

Dyskusja

Ciała obce w tkankach miękkich są stosunkowo częstą przyczyną konsultacji lekarskich w warunkach klinicznych. W większości przypadków są wynikiem wypadków, ale mogą również pozostawać w tkankach w wyniku działania jatrogennego. W obrębie jamy ustnej i twarzoczaszki może pojawić się wiele rodzajów ciał obcych, w tym odłamki metalu, złamane narzędzia stomatologiczne, szkło i inne nieorganiczne ciała obce, a także organiczne, takie jak fragmenty drewna, ości, a nawet nasiona (2-5). Ciała obce mogą powodować ostre dolegliwości bólowe, upośledzenie funkcji, ostre i przewlekłe stany zapalne oraz reakcje alergiczne (6-8).

Pozostawienie ciał obcych, oprócz tego, że niesie niekorzystne skutki dla pacjenta, niesie również niekorzystne skutki dla lekarza, gdyż często konsekwencją jest odpowiedzialność medyczno-prawna (9).

Większość ciał obcych jest wyczuwalna podczas badania fizykalnego, jednak nie dotyczy to bardzo małych ciał obcych. Metodą z wyboru w obrazowaniu jest badanie radiologiczne. Ze względu na większą gęstość obiektu w porównaniu z tkanką miękką, ciała obce pochłaniają więcej promieniowania rentgenowskiego, co skutkuje lepszym kontrastem z tkankami otaczającymi. Radiografia jest jednak mniej efektywna w przypadku takich ciał obcych jak drewno, plastik czy szkło. W piśmiennictwie można znaleźć artykuł retrospektywny autorstwa Elliasona, w którym z grupy badawczej 200 ciał obcych nie udało się odnaleźć 75, w tym 58 z tych ciał było przezierne dla promieni rentgenowskich (10). Ciała obce przepuszczające promienie RTG, takie jak drewno, plastik czy szkło, często pozostają niewykryte – potwierdza to w swoim artykule Graham (11). W takich sytuacjach konieczne jest wykorzystanie innego narzędzia diagnostycznego.