Zirconomer Improved – o ditlenku cyrkonu słów parę

Charakterystyka cyrkonii

Ditlenek cyrkonu – ZrO2 – zwany również cyrkonią, występuje w trzech odmianach alotropowych. W zależności od temperatury krystalizuje się w układach: jednoskośnym/monoklinicznym (do 1170oC), tetragonalnym (1170-2370oC) lub regularnym/sześciennym (powyżej 2370oC), z punktem topnienia 2380ºC, o twardości 8,5 w skali Mohsa, nieco większej od topazu (fluorokrzemian glinu). Z punktu widzenia zastosowań w praktyce stomatologicznej to właśnie relacje fizyko-chemiczne zachodzące pomiędzy pierwszymi dwiema „alteracjami” mają na dzisiaj kardynalne znaczenie. Kubiczna cyrkonia została odkryta w naturze w 1930 r. przez niemieckich mineralogów jako wtręt w naturalnych ziarnach krystalicznego cyrkonu. Jednak mikroskopijność kryształów uniemożliwiała ich stosowanie na skalę komercyjną, dlatego od 1970 r. w przemyśle jubilerskim używa się wyłącznie syntetycznej cyrkonii sześciennej (6).

Cyrkonia była po raz pierwszy użyta w zastosowaniach medycznych w 1969 r. jako alternatywa tytanu lub korundu (αAl2O3) w ortopedii do wyrobu sztucznej głowy kości udowej (7, 8).

Pozbawiona fazy szklistej ceramika cyrkoniowa bazująca na polikrystalicznym mlecznym proszku ditlenku cyrkonu, obwołana „stalą ceramiczną”, stanowi clou współczesnej stomatologii odtwórczej. Jej właściwości mechaniczne i parametry fizyczne: wytrzymałość zgięciowa – 840-1400 MPa, moduł sprężystości – 200 GPa, współczynnik intensywności naprężeń – 9-10 MPa/m, twardość wg Vickersa – 13 GPa, wytrzymałość na ściskanie – 2100 MPa, wytrzymałość na rozciąganie – 650 MPa, wytrzymałość zmęczeniowa – 900 MPa, odporność na pękanie – 9 MPa/m1/2, wzbudzają szacunek, jako że są zbliżone do wartości stopów metali lub nawet je przewyższają. W celu stabilizacji tetragonalnej metastabilnej struktury polikrystalicznej w trak...